Αγγλικο Σεπερ
Ο Αγγλικά Σέττερ είναι μια φυλή της οικογένειας σέττερ. Η οικογένεια των σέττερ περιλαμβάνει το κόκκινο ιρλανδικό Σέττερ, κόκκινο και λευκό Σέττερ της Ιρλανδίας. Πρόκειται για κυνηγετικα σκυλια, που εκτρέφονται για την αντοχή και τα αθλητικά τους επιτεύγματα. Αυτά τα σκυλιά περιγράφονται ως τζέντλεμαν από την φύση τους αλλά είναι δραστήρια σκυλιά και χρειάζονται χώρο να τρέξουν. Μέσα στο σπίτι αράζουν με τις ώρες στο καναπέ.
Ιστορίαο αγγλικό Σέττερ αναπαραχθηκε αρχικά για το κυνήγι και τον εντοπισμό των ορεινών πτερωτών θηραμάτων. Από τις καλύτερες διαθέσιμες πληροφορίες, φαίνεται ότι το αγγλικό Σέττερ ήταν ένα εκπαιδευμένο σκυλί πουλιών στην Αγγλία για περισσότερα από 400 χρόνια, ενώ υπάρχουν έργα τέχνης του 15ου αι που δείχνουν σκύλους της οικογένειας σέττερ. Υπάρχουν ακόμη αποδείξεις ότι το αγγλικό Σέττερ προήλθε από διασταυρώσεις του ισπανικού Pointer, του μεγάλου σπανιέλ νερού και της αγγλικής Springer σπανιέλ, τα οποία συνδυάστηκαν για να παράγουν μια εξαιρετική ράτσα σκύλου με τρομερές δυνατότητες στην εύρεση και ανάκτηση του θήραματος. Μέχρι τον 17ο αι τα σέττερ είχαν καθιερωθει και εξαπλωθεί στις βρετανικές κατοικίες, παρά το γεγονός οτι η τελική μορφή των Αγγλικών Σεττερ έλαβε χώρα σε μεταγενέστερη εποχή.
Πιο συγκεκριμένα, οι διασταύρωσεις με σέττερ διαφορετικών χρωμάτων σύνεβαιναν κατα αυτη την χρονική περίοδο αλλά σταδιακά οι εκτροφείς τους άρχισαν να τα διαχωρίζουν. Τα σημερινά Αγγλικά Σέττερ ωφείλουν την τωρινή τους εμφάνιση στους Έντουαρν Λάβερακ και Ρίτσαρντ Πούρσελ Λιούελιν, οι οποίοι ανέπτυξαν την δική τους συγκεκριμένη ράτσα κατα τη διάρκεια του 19ου αι, μια εποχή οπού είναι το κυνήγι ως χόμπυ ανάμεσα στους ΄Αγγλους είναι πολύ δημοφιλές με συνέπεια μια αγάπη για τα σέττερ που υπήρξαν και είναι ακόμη πολύτιμοι συνεργάτες των κυνηγων πουλιών. Η πρώτη παρουσίαση του σκυλιού έγινε το 1859 στο Νιούκαστλε. Όσο η δημοτικότητα της ράτσας αυξανόταν τόσο πλήθαιναν και οι παρουσιάσεις των σκύλων στην Αγγλία. Έτσι δεν αργησε η στιγμή που τα Αγγλικά Σέττερ ταξιδέψαν στην Βόρειο Αμερική. Ακόμη και σήμερα χρησιμοποιείται ο όρος Λιούελιν σέττερ από τον ένα απο τους δύο εκτροφείς του και μάλιστα το 1902 δόθηκε ειδική άδεια ονομασίας στο FDSB (βιβλίο επιβήτορων κυνηγετικών σκύλων) ώστε να σταματήσει η λάθος χρήση του ονόματος του Λιούελιν. Μόνο σκύλοι των οποίων τα πεντιγκρί δείχνουν καταγώγη από την συγκεκριμένη γενιά σκύλων με προγόνους τους σκύλους του Λιούελιν επιτρέπεται πλέον να φερουν την συγκεκριμενη ονομασία. Ομοίως και για κείνα που κατάγονται απο τα σκυλιά του Λάβερακ.
Πιο συγκεκριμένα, οι διασταύρωσεις με σέττερ διαφορετικών χρωμάτων σύνεβαιναν κατα αυτη την χρονική περίοδο αλλά σταδιακά οι εκτροφείς τους άρχισαν να τα διαχωρίζουν. Τα σημερινά Αγγλικά Σέττερ ωφείλουν την τωρινή τους εμφάνιση στους Έντουαρν Λάβερακ και Ρίτσαρντ Πούρσελ Λιούελιν, οι οποίοι ανέπτυξαν την δική τους συγκεκριμένη ράτσα κατα τη διάρκεια του 19ου αι, μια εποχή οπού είναι το κυνήγι ως χόμπυ ανάμεσα στους ΄Αγγλους είναι πολύ δημοφιλές με συνέπεια μια αγάπη για τα σέττερ που υπήρξαν και είναι ακόμη πολύτιμοι συνεργάτες των κυνηγων πουλιών. Η πρώτη παρουσίαση του σκυλιού έγινε το 1859 στο Νιούκαστλε. Όσο η δημοτικότητα της ράτσας αυξανόταν τόσο πλήθαιναν και οι παρουσιάσεις των σκύλων στην Αγγλία. Έτσι δεν αργησε η στιγμή που τα Αγγλικά Σέττερ ταξιδέψαν στην Βόρειο Αμερική. Ακόμη και σήμερα χρησιμοποιείται ο όρος Λιούελιν σέττερ από τον ένα απο τους δύο εκτροφείς του και μάλιστα το 1902 δόθηκε ειδική άδεια ονομασίας στο FDSB (βιβλίο επιβήτορων κυνηγετικών σκύλων) ώστε να σταματήσει η λάθος χρήση του ονόματος του Λιούελιν. Μόνο σκύλοι των οποίων τα πεντιγκρί δείχνουν καταγώγη από την συγκεκριμένη γενιά σκύλων με προγόνους τους σκύλους του Λιούελιν επιτρέπεται πλέον να φερουν την συγκεκριμενη ονομασία. Ομοίως και για κείνα που κατάγονται απο τα σκυλιά του Λάβερακ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου